wit, witter, witst
Contextual Priming (=sneaky scary propaganda) in Karremans’s filmpje voor de gemeenteraad verkiezingen Rotterdam 2022.[/vc_custom_heading]
Rond 00:02:13 zit nog zo éen moment. Tijdens de aankondiging over ‘eerlijke ondernemers en belastingbetalers’ in de Zwart Janstraat is de achtergrond gevuld met een Turkse bakker en een islamitische slagerij, en direct erna wordt de boodschap afgerond met “…. maar er ook mensen zijn die er een teringzooi van maken en er mee weg komen”.
Video-montage gaat altijd over de combinatie van beeldsequenties en audio, om zo een narratief te creëren. Dat is wat een film een film maakt: introductie-uitleg-pay off. Het is in deze video heel subliminaal allemaal, maar moeilijk af te doen als toeval. Zeker ook omdat dergelijke strategieen ook in de (advertising)psychologie uitvoerig beschreven zijn.
Inderdaad kun je je afvragen of deze analyse niet wat ver gezocht is, want tenslotte zit ook er een witte – witteboordencrimineel in de video (die overigens waarschijnlijk zelfs VVD stemt) En misschien was het allemaal niet zo bedoeld… maar ’t is wel net te toevallig. Met een videoproductie van deze omvang, die nota bene ook nog eens direct over politiek in een stad gaat, moet je toch tenminste aannemen dat een van de professionals (politiek of filmregie) die hier aan meewerkte, hier bewust op gestuurd heeft. En als dat niet zo is ,dan zegt dat ofwel iets over het privilege en de ontwetendheid van makers en hoofdpersoon.
Geen woorden maar daden. Niet lullen maar doen. En dus niet lullen in geile plaatjes en epische wannabe scenes. Ook niet als grapje. want dit is dan deze keer een f**cking (Vincent’s woorden) duur grapje.
Wat kostte de productie en postproductie eigenlijk? En had de VVD dat geld niet aan oplossingen voor de stad willen besteden? Aanpak en daden. Laat de ondernemer bijvoorbeeld eens in onderwijs investeren, alleen al aan onderwijs in beeldtaal en subliminale beïnvloeding wellicht. Daar heeft Vincent Karremans dan zelf tenminste zelf ook iets aan (zeker als de suggestieve beelden in het filmpje allemaal niet zo bedoeld waren).
Hoe dan ook, Bedankt Vincent! Er is nog veel te zeggen over shot-keuzes, sound, kleurgebruik, colour grading, en het ondeugende ‘spring in de plas moment’. Dit werk is fantastisch voorbeeld materiaal voor in lessen over filmtaal en decoupage. Wij gaan graag met je in gesprek over beeldtaal en een inclusieve samenleving waarin alles beter wordt voor jou (en voor je mede stadgenoten).
Meer over contextual framing en sublimninal influencing: Trick of mind door Derren Brown:
[/vc_column_text]